!!! منو رها كن از اين حس بي حسي

...

گاهي منطق اين دنيا را درك نمي كنم

يكي روز به روز بي درد و بي غم تر

... و يكي

نمي دونم چرا بعضي ها از امتحانات الهي فارغ نمي شوند

؟!

Canne 2007

امروز داشتم يه تعدادي وبلاگ مي خوندم، خوب كه دقت مي كنم مي بينم تعداد وبلاگ هاي كه در مورد از دست دادن و رفتن كسي و... هستند كم نيست

نمي دونم چرا ما آدم ها اينقدر در مقابل اون چيزهايي كه از دست مي ديم،بي تابي مي كنيم و گاهاً هم تصميمات بي منطقي مي گيريم

شايد اگه به همه اتفاقات زندگيمون به اين چشم نگاه كنيم كه حكمت خداست و بهش ايمان داشته باشيم راحت تر بتونيم زندگي كنيم

عدالت از نوع ايراني

نمي دونم براي مردم اين شهر چه اتفاقي افتاده

آيا از كنار اين همه درد و رنج گذشتن به همين راحتيه

آيا ما زنده ايم

آيا ما زندگي مي كنيم

آيا ما روح داريم، احساس داريم

آيا ما ايراني هستيم؟؟؟؟؟

آيا فقط اختلاص و دزدي و قتل و .. ننگينه

چطور مي شه زني را به اون وقاحت به باد كتك گرفت

و اسمش را ننگين بودن نگذاشت

به خاطر كدام گناه، كدام جرم، كدام بي حرمتي

ما فقط نفس مي كشيم

فقط راه ميريم

فقط نگاه مي كنيم

و جالب اينجاست كه مي گيم غيرت داريم

مي گيم ايراني جماعت با همه مردم دنيا فرق داره

حالا دارم معني اين تفاوت را مي فهمم

اينه اسلام ناب محمدي، انسجام اسلامي، اتحاد ملي، عدالت، آزادي و دمكراسي

واقعاً اينه؟؟؟؟؟؟

آيا هيچ كجاي اين جهان خاكي ايراني جماعت مي تونه سرش را با افتخار بلند كنه و بگه ايرانيم

موفقيت

فكر كنم ديگه داري روزشماري مي كني

شايدم ثانيه شماري

تو كه سه ساله داري تلاشت را ميكني

اينم يك و ماه و نيم ديگه

منم مطمئنم كه بهترين نتيجه را مي گيري

پس پيش به سوي موفقيت

تهران

درسته كه فعلاً مشخص نيست

اما اگه قطعي بشه بريم....

من به اين شهر، به آدماش، به هواي هميشه آلودش، به ترافيكش

به همه چيزش عادت كردم و دوستشون دارم

رفتن از اينجا واقعاً سخته

روزمرگي

كار،خونه، كار، خونه

هميشه از اينكه زندگيم يكنواخت باشه متنفر بودم

ولي حالا به شدت دچار يكنواختي و روزمرگي شدم

دلم تنوع مي خواد

يه تجربه تازه

آخه يكي نيست بگه شما كارت را انجام بده

چكار به حاشيه و ضوابط و... داري

گاهي دليل اين همه كنجكاوي همكارا را درك نمي كنم

دلم امروز، چيز ديگري مي خواهد

از آن بازيگوشي هاي كودكانه

دلم پرواز مي خواهد

به سان پرنده اي بر فراز درياها

دلم هواي دويدن دارد

هواي رها شدن

طلوع

تو از خورشید ها آمده ای

از سپیده دم ها آمده ای

تو از اینه ها و ابریشم ها آمده ای

در خلئی که نه خدا بود و نه آتشنگاه

نگاه و اعتماد ترا به دعائی نومیدوار طلب کرده بودم

جریانی جدید

در فاصله دو مرگ

در تهی میان دو تنهائی

شادی تو بی رحم است و بزرگوار

،نفست در دست های خالی من ترانه و سبزی است

من برمی خیزم

چراغی در دست

چراغی در دلم

زنگار روحم را صیقل می زنم

اینه ئی برابر اینه ات می گذارم

تا از توابدیتی بسازم

مدت ها بود كه دنبالش مي گشتم

يك بار

ده بار

صد بار

هزار بار

.

.

.

بيشتر از اينا هم گفتم

بايد يه راه جديد پيدا كني

نه

نه

نه

پايان

دلتنگي

دلم براي دوستاي اون ساختمان (به قول خودمون) خيلي تنگ شده

يكي نيست اين مسنجر من را درست كنه